از آنجایی که دوچرخه‌های کوهستان و دوچرخه‌های جاده کاربرد و طرح‌های متفاوتی دارند، شکل زین این دو را می‌توان متفاوت دید: زین دوچرخه‌های جاده باریک‌تر، نازک‌تر و بلندتر از دوچرخه‌های کوهستانی هستند.

وضعیت دوچرخه سواری دوچرخه جاده با پایین آوردن قسمت بالایی بدن، حرکت ران ماژور، چهارسر ران و گاستروکنمیوس را تا حد ممکن گسترش می دهد و باعث می شود ران ها عمودی تر شوند.اگر زین خیلی پهن باشد قسمت داخلی ریشه ران را می مالد.

وضعیت دوچرخه سواری در دوچرخه کوهستان عمودی تر از دوچرخه جاده است، بنابراین کمی پهن تر بودن مانع حرکت پا نمی شود.همچنین دوچرخه‌های کوهستان نسبت به دوچرخه‌های جاده‌ای برای شرایط جاده مناسب‌تر هستند و زین پهن‌تر باعث افزایش راحتی می‌شود.

وضعیت سواری دوچرخه جاده مشخص می کند که قدرت توزیع شده روی بازوها بیشتر از دوچرخه کوهستان است و دوچرخه جاده نیز سبک وزن است، بنابراین زین از دوچرخه کوهستان نازک تر است.

در مورد اینکه چرا دماغه زین دوچرخه جاده بلندتر از دوچرخه کوهستان است، به این دلیل است که در هنگام سوار شدن به پیچ، پای داخلی آن بالا می رود و پای بیرونی روی پدال مرده است.به این ترتیب نیروی اصلی دوچرخه با تماس قسمت داخلی پای بیرونی و زین مقاومت می کند و بازوها به راحتی و با دقت می توانند جزئیات فرمان را کنترل کنند و باعث سهولت و ایمن تر شدن پیچ ها شوند.اگر دوچرخه جاده نتواند جایی برای تکیه دادن یا تکیه دادن به موقعیت اشتباه در هنگام پیچیدن دوچرخه جاده پیدا کند، می تواند خطرناک باشد.