دستکش های مختلف برای موقعیت های مختلف بازیکن استفاده می شود.

دستکش‌های راگبی معمولاً در سه نوع عرضه می‌شوند: دستکش‌های گیرنده برای گیرنده‌های پهن، دستکش‌های OL/DL برای بچه‌های بزرگ در جلو، و دستکش‌های RB/LB برای پشتیبان‌های خط و دویدن.

گیرنده: همانطور که از نامش پیداست، برای گرفتن توپ ساخته شده است.اگر می خواهید بر "جادوی" گرفتن با یک دست مسلط شوید، باید آن را داشته باشید.جنس دستکش‌های گیرنده از همه دستکش‌ها سبک‌تر است، اما به‌خاطر محافظت از آن، به‌ویژه که گیرنده (WR) باید علاوه بر استفاده از چسب مخصوص با چسبندگی قوی در کف دست، اطمینان حاصل کند که دست‌ها آزادانه نگه داشته می‌شوند.پشت دست فاقد هرگونه بالشتک است.

افزایش چسبندگی به انتهای دفاعی کمک می‌کند و پشت‌های دفاعی تک به‌یک آن‌ها (DB) توپ را به طور ایمن در جیب نگه می‌دارند و به سرعت آن را برمی‌گردانند، بنابراین آنها علاوه بر آنها گیرنده‌های عریض را نیز مستقر می‌کنند.در هنگام تعقیب و درگیری با گیرنده‌ها، پشتی‌های دفاعی باید احتمال بیشتر افتادن را در نظر بگیرند، بنابراین برای جلوگیری از کوفتگی مچ روی زمین، دستکش‌هایی با محافظ مچ اضافی انتخاب می‌کنند.

مردان بزرگ خط خطی کمتر توپ را لمس می کنند و بیشتر درگیر برخوردهای دستی (فشار، گرفتن، نگه داشتن) هستند و همچنین احتمال اینکه پس از زمین خوردن توسط تماشاگران پا بر روی آنها گذاشته شود.احتمال آسیب دست بزرگترین است، ممکن است ذکر شود.دستکش های خط مقدم باید با استفاده از ضخیم ترین مواد، بالشتک زدن به انگشتان و پشت دست و ارائه محافظت بسیار محکم از مچ، محافظت از بالشتک را در اولویت قرار دهند.با این حال، مهارت های توپ گرفتن خیلی خوب نیست.

دونده عقب (RB) در طول بازی توپ را دریافت می کند، اما مهم تر این است که آنها با سرعت به توپ ضربه بزنند و از تکل های مختلف اجتناب کنند.دستکش های رانینگ باید دارای یک بالشتک در پشت دست باشند تا در برابر برخوردهای سخت مقاومت کنند و لاستیک کف دست باید دارای مقاومت لغزش کافی برای تضمین ظرفیت مشخصی برای گرفتن توپ باشد.

سازگارترین عضو یگان دفاعی، مدافع خط (LB) است.این می تواند گیرنده عریض را مسدود کند و همچنین در حالی که منتظر فرصتی برای رهگیری است، مسیر برگشت را مهار و مسدود کند.در نتیجه، دستکش هایی که می پوشند باید قابلیت «ضد برخورد + گرفتن» را نیز داشته باشند.

دونده عقب (RB) در طول بازی توپ را دریافت می کند، اما مهم تر این است که آنها با سرعت به توپ ضربه بزنند و از تکل های مختلف اجتناب کنند.دستکش های رانینگ باید دارای یک بالشتک در پشت دست باشند تا در برابر برخوردهای سخت مقاومت کنند و لاستیک کف دست باید دارای مقاومت لغزش کافی برای تضمین ظرفیت مشخصی برای گرفتن توپ باشد.

سازگارترین عضو یگان دفاعی، مدافع خط (LB) است.این می تواند گیرنده عریض را مسدود کند و همچنین در حالی که منتظر فرصتی برای رهگیری است، مسیر برگشت را مهار و مسدود کند.در نتیجه، دستکش هایی که می پوشند باید قابلیت «ضد برخورد + گرفتن» را نیز داشته باشند.